Iedere urbexer herinnert zich zijn eerste avonturen — de spanning, de adrenaline, en het gevoel van een wereld ontdekken die stil is blijven staan. Voor ons was Villa Lancia in Lommel zo’n plek. Een verlaten villa, verstopt achter verwilderde struiken, met een sfeer die je meteen greep.
De villa dankte haar bijnaam aan de zes Lancia-auto’s die jarenlang op het terrein stonden weg te roesten. Klassieke modellen, elk met een eigen karakter, stonden verspreid over de tuin, langzaam overgenomen door mos, klimop en de tijd. Ze stonden daar als roestige wachters van een vergeten tijdperk.
Het huis zelf was even fascinerend. Een stoffige woonkamer met vergeelde gordijnen, een houten keuken waar de pannen nog op het fornuis stonden, en een slaapkamer waarin het bed nog was opgemaakt. Alsof de bewoners op een dag gewoon zijn vertrokken — en nooit zijn teruggekeerd.
We waren onervaren, met simpele camera’s, trillende handen, en een gezonde dosis zenuwen. Maar juist dat maakte het magisch. Elk krakend vloerdeel, elke straal licht door een gebroken raam voelde als een ontdekking. Onze foto’s waren verre van perfect, maar het gevoel van die dag blijft voor altijd hangen.
Vandaag de dag is Villa Lancia niet meer wat ze was. De zes Lancia’s zijn afgevoerd, het huis heeft een nieuwe eigenaar en is inmiddels volledig gerenoveerd. De vergankelijkheid heeft plaatsgemaakt voor nieuw leven. Mooi voor het pand — maar de ziel van de locatie leeft nu alleen nog voort in herinneringen.
Villa Lancia: A Moment in Time
Every urban explorer remembers their first adventures — the thrill, the nerves, and the sense of entering a world that time forgot. For us, Villa Lancia in Lommel was one of those defining experiences. A deserted villa, hidden behind overgrown hedges, filled with mystery and stillness.
The villa earned its nickname from the six Lancia cars that stood abandoned around the property. Classic models, each with its own story, slowly being reclaimed by nature — covered in moss, surrounded by weeds, and resting like sentinels of a forgotten era.
Inside, the house was frozen in time. A dusty living room, yellowed curtains, a wooden kitchen with pans still on the stove, and a bedroom where the bed remained neatly made. As if the owners had left suddenly — and never came back.
We were still new to urbex back then. Basic cameras, shaky hands, and a heart racing with every step. But that made it all the more powerful. Every creaking floorboard, every shaft of light through cracked windows felt like a hidden treasure. Our photos weren’t perfect, but the experience was unforgettable.
Today, Villa Lancia is no longer what it was. The six Lancia cars have been removed, the house has new owners, and the building has been fully renovated. A new future for the villa — but its mysterious charm and quiet decay now live only in memory.
