In het hart van het Belgische dorp Hees, waar moderne huizen en nette tuinen de straat domineren, staat een vergeten boerderij — een stille herinnering aan een tijd die de rest van het dorp allang achter zich heeft gelaten. Waar ooit open land lag, is nu een woonwijk verrezen. En te midden van dat alles: deze vervallen hoeve, langzaam opgeslokt door de natuur.
Klimop is hier heer en meester. De gevels zijn nauwelijks nog zichtbaar, het groen heeft zich via kapotte ramen en open deuren een weg naar binnen gebaand. Binnen is het net zo indrukwekkend. Planten groeien dwars door vloeren en trappen, wortels omarmen oude meubels en bladeren bedekken de tegels. Het lijkt alsof de natuur zélf is ingetrokken.
Toch verraadt elk detail dat dit ooit een levendig huishouden was. Een klok aan de muur — stilgevallen. Een eettafel — scheefgezakt, maar nog gedekt. In een slaapkamer vonden we een kinderboek op een vergeeld bed, een zacht teken van wie hier ooit woonde. De stilte is bijna tastbaar, alsof het huis elk geluid opslorpt.
Wat deze plek zo bijzonder maakt, is het contrast. Midden in een levendig dorp, verscholen tussen nieuwbouw en speelpleinen, ligt dit verstilde stukje verleden. Voor urbexers voelt het als een tijdcapsule, volledig overgelaten aan het groen, maar onaangetast door vandalisme of opbreking.
De boerderij van Hees is geen groot monument. Het is een klein verhaal dat stilletjes voortleeft — in hout, stof, en klimop.
Entangled in Time: The Farmhouse of Hees
Right in the middle of the Belgian village of Hees, surrounded by modern homes, gardens, and neatly paved streets, stands a forgotten farmhouse — a silent witness to a past the rest of the village has long moved beyond. Once part of open countryside, the area has grown around it, until this little farm was left encircled by time.
Ivy has claimed it completely. The exterior walls are barely visible, swallowed by green, and inside, nature has made itself at home. Vines crawl through the floors, roots twist around broken furniture, and leaves collect in dusty corners. It feels like the house is no longer empty — it lives and breathes with the plants inside.
Yet the human presence lingers. A frozen wall clock, a tilted dining table still set for a meal, a faded children’s book resting on a bed. Every object left behind tells of lives once lived here, now reduced to quiet fragments under layers of dust and ivy.
What makes this place so special is the contrast. In the middle of a lively, inhabited village — with playgrounds, traffic, and daily life — this old farmhouse rests in silence. Untouched by vandals, undisturbed by time, it’s a true time capsule.
For urban explorers, the farmhouse in Hees offers more than decay. It offers reflection — on how fast the world changes, and how quietly some parts of it resist.