Soms kom je tijdens een urbextrip een locatie tegen die bijna als een blanco canvas voelt. Zo ook Maison Black Dress, een verlaten woning net over de Belgisch-Nederlandse grens. Het pand was nagenoeg leeg, op een oude auto in de garage na en een vleermuis die ons op de bovenverdieping verraste. Waarom deze plek bekendstaat als “Black Dress” blijft een raadsel — er hing geen jurkje aan de muur, geen mannequin, niets wat direct naar een zwarte jurk verwees.

Het huis zelf heeft nog wel een zekere charme. De structuur staat nog stevig, en hoewel de meubels zo goed als verdwenen zijn, blijft er genoeg over om je fantasie te prikkelen. Denk aan afbladderende muren, oude vloerbedekking en een trap die kraakt bij elke stap.

Wat deze locatie vooral bijzonder maakt, is misschien juist dat gebrek aan aankleding. Geen overgeënsceneerde rotzooi, geen doolhof van schimmel en ingestorte plafonds. Gewoon een stille plek, waar je je kunt voorstellen hoe het ooit was. De auto in de garage – een stoffige sedan – was misschien nog wel het meest persoonlijke object dat we aantroffen. Wie reed er ooit mee weg, en waarom kwam die nooit meer terug?

Op de bovenverdieping werden we even verrast: in een slaapkamer vloog plots een vleermuis op, die zich blijkbaar prima thuis voelde. Voor ons een onverwacht moment, voor de vleermuis waarschijnlijk ook.

We moeten er wel eerlijk bij zeggen: de foto’s van deze locatie zijn niet onze beste. Onscherpte, verkeerde instellingen… het zat niet mee. Toch hopen we dat je door de sfeer heen kunt kijken en toch even meegenomen wordt naar deze stille plek op de grens.

Let op: Dit pand is bewoond privébezit. Niet betreden. Geen uitzondering.

Maison Black Dress – Empty, but Full of Atmosphere

Every now and then, you stumble upon an urbex location that feels like a blank canvas. Maison Black Dress, a deserted home not far from the Dutch-Belgian border, is exactly that. Aside from an old car in the garage and a bat that surprised us upstairs, the house was virtually empty. Why it’s called “Black Dress” remains a mystery — no mannequin, no framed fashion, not even a shadow of a black dress to be found.

The building itself still stands firm. No gaping holes, no collapsing floors. While the furniture is gone, the atmosphere remains. Peeling paint, dusty corners, and a staircase that groans underfoot – just enough to spark the imagination.

Ironically, it’s that emptiness that gives this house its charm. No clutter, no chaos – just silence and the quiet story of abandonment. The sedan in the garage, now layered in dust, might have been the last tangible trace of the people who once lived here. Who left it? And why didn’t they come back?

Upstairs, in what used to be a bedroom, we got a little jump scare when a bat suddenly darted out. It clearly found the house suitable — just not for humans anymore.

We should be honest: some of the photos didn’t come out great. Blurry, poorly lit… yeah, it happens. But we hope you can see past that and still feel the mood of this quiet little spot near the border.

Warning: This is private, inhabited property. Do NOT enter. No exceptions.