Diep in het Noorden van Frankrijk, verscholen tussen industriële restanten en overwoekerde paden, ligt een indrukwekkende controlekamer van een verlaten steenkoolmijn die ruim 90 jaar operationeel was. Tot aan de sluiting in 1997 was dit het zenuwcentrum van een ondergronds netwerk dat dagelijks honderden mijnwerkers aanstuurde.
Wanneer je vandaag de dag deze ruimte betreedt, voelt het alsof de tijd stil is blijven staan. De muren zijn nog volgeplakt met bedradingsschema’s, veiligheidsinstructies en bedieningspanelen met analoge meters en draaihendels. Er hangt een licht olieachtige geur in de lucht, gemengd met stof en metaal – het parfum van een lang verlaten industrie.
Het meest opvallend is de staat waarin deze plek zich nog bevindt: vervallen maar authentiek. In het midden van de ruimte staat nog een oude werktafel, met opengeslagen logboeken. Op de vloer liggen roestige gereedschappen, en hier en daar is de verf van de muren gescheurd door de jarenlange vochtigheid. Toch oogt het alsof men op een dag gewoon is gestopt, de deur achter zich dichttrok, en nooit meer terugkwam.
Hoewel deze plek nu verlaten is, zijn er plannen om er in de toekomst een nieuwe bestemming aan te geven. Maar er is een groot obstakel: de grond is zwaar vervuild na decennia van industriële activiteit. Sanering zal noodzakelijk zijn vooraleer er überhaupt aan hergebruik gedacht kan worden.
Voor urbexers is dit een zeldzame vondst: een controlekamer die nog bijna onaangetast is, met een rijke geschiedenis en een sterk visueel verhaal. Hier voel je letterlijk de geest van de industrie, gevangen in een stil moment tussen verleden en toekomst.
Mines de Charbon – Control Room of a Bygone Era
Hidden in northern France, between crumbling structures and dense undergrowth, lies the control room of an abandoned coal mine that operated for over 90 years until its closure in 1997. This was once the command center — the brain — of a vast subterranean world.
Step inside today, and you’re met with the silence of time paused. Analog dials, switchboards, wiring diagrams, and safety instructions still line the walls. A faint mix of oil, rust, and damp earth lingers in the air. It’s as if the last shift ended and no one ever came back.
The decay is evident, but there’s beauty in its authenticity. An old logbook lies open on a dusty worktable, surrounded by rusted tools and wires. Paint peels from the walls, but the room still feels alive with memory — frozen in its final operational moment.
Today, local authorities are considering repurposing the site. But there’s one major issue: the ground is heavily polluted after decades of coal extraction and chemical use. Any future use will first require a complete environmental cleanup.
For urban explorers, this is a rare and atmospheric location — a window into the soul of French industrial history, and a poignant reminder of both progress and its price.
Mines de Charbon – Salle de Contrôle figée dans le Temps
Dans le nord de la France, cachée entre les ruines industrielles et la végétation envahissante, se trouve une ancienne salle de contrôle d’une mine de charbon abandonnée qui a été active pendant plus de 90 ans, jusqu’à sa fermeture en 1997. C’était autrefois le cœur névralgique de toute l’exploitation minière.
Aujourd’hui, lorsqu’on pénètre dans cette pièce, le silence est saisissant. Les murs sont encore recouverts de schémas électriques, de consignes de sécurité, et de panneaux de commande analogiques aux aiguilles figées. L’air y est chargé d’une odeur d’huile, de rouille et de poussière – des traces bien présentes d’un passé industriel dense.
Malgré les marques du temps — peinture écaillée, humidité, métal oxydé — la salle semble presque intacte. Un vieux carnet de bord est encore ouvert sur une table de travail poussiéreuse. Autour, des outils rouillés et des câbles oubliés. L’ensemble donne l’impression que les opérateurs viennent tout juste de partir, laissant les lieux figés dans leur dernier instant de fonctionnement.
Aujourd’hui, des projets de reconversion sont envisagés pour ce site historique. Cependant, un problème majeur subsiste : le sol est fortement pollué par des décennies d’exploitation minière et devra être entièrement dépollué avant toute réaffectation.
Pour les passionnés d’exploration urbaine, cette salle de contrôle est un véritable joyau : témoin du patrimoine industriel français, figé dans un état quasi originel, avec toute l’ambiance brute et chargée d’histoire que l’on espère d’un lieu oublié.
