In het Belgische Tongeren stond tot voor kort een mysterieuze, verlaten nachtclub met een opvallend hedendaagse naam: Twenty Twenty. Een naam die nu, met de wijsheid van achteraf, iets onheilspellends lijkt te dragen. Want ergens rond het jaar 2020, in een periode waarin de wereld op pauze stond, sloten hier definitief de deuren — en hoe of waarom, dat blijft vooralsnog in het duister gehuld.
Over de club zelf is opvallend weinig terug te vinden. Geen sociale media die springlevend zijn, geen duidelijke berichten over een faillissement, geen aankondigingen van sluiting. Alsof de club in stilte verdween, samen met de echo van de laatste beat. Toen wij er aankwamen, was dat precies de sfeer die overbleef: verlaten, donker, en mysterieus.
Binnen was het aardedonker. Zelfs met een flitser lukte het nauwelijks om de ruimtes goed vast te leggen. De sfeer was kil en verlaten, maar ook intrigerend. De bar stond er nog, een paar drankflessen lagen omvergeslagen op de grond. In de danszaal lagen glasscherven, en de DJ-booth stond als een vergeten altaar in het midden. Alles ademde stilte, maar je kon je bijna voorstellen hoe het er ooit heeft gedreund van leven.
Voor urbexers was dit zo’n typische ontdekking die onverwacht veel indruk maakte. Niet vanwege de omvang of de staat van het gebouw, maar door het mysterie: het ontbreken van informatie, de plotselinge stilte, de afwezigheid van sporen die het verhaal konden invullen.
Inmiddels is het gebouw gesloopt. Waar ooit neonlichten flitsten en muziek de nacht vulde, ligt nu niets meer dan een leeg terrein. Twenty Twenty is verleden tijd — maar in ons geheugen leeft het voort als een donker stukje vergeten nachtleven.
Twenty Twenty: Final Flashes in a Forgotten Nightclub
Until recently, in the Belgian town of Tongeren, there stood a mysterious, abandoned nightclub with the eerily fitting name: Twenty Twenty. A name that now, in hindsight, feels almost prophetic. Somewhere around the year 2020 — the year everything changed — the club closed its doors for good. How or why exactly remains unknown.
There’s surprisingly little information to be found about the club. No active social media, no public announcements, no reports of bankruptcy. It’s as if the place simply vanished, fading out along with the last bassline. That sense of silence was exactly what met us when we arrived: dark, cold, and oddly intriguing.
Inside, it was pitch black. Even with a flash, it was difficult to capture the space. The atmosphere was silent and somber, yet full of questions. The bar was still there, with a few bottles toppled over. In the main hall, shattered glass littered the floor, and the DJ booth stood like an abandoned altar at the center. The club was quiet now, but you could almost hear the echo of the nights once lived.
For urban explorers, this was one of those rare finds that leaves a lasting impression. Not because of grandeur, but because of mystery — the lack of answers, the suddenness of its disappearance, the silence it left behind.
By now, the building has been demolished. Where once strobes flashed and music filled the air, there is now nothing but an empty lot. Twenty Twenty is gone — but in memory, it lingers as a dark piece of forgotten nightlife.
