In de bossen bij Mol, ver van drukke wegen en dicht bij een vredig kabbelend riviertje, vonden we een locatie met veel potentie – maar weinig realisatie. Een onafgebouwd huis, dat ooit de droom van iemand moet zijn geweest. Nu staat het er verlaten bij, als een herinnering aan een plan dat nooit tot voltooiing kwam.
Het skelet van het huis staat stevig: bakstenen muren, betonstructuur, open ruimtes. Maar nergens ramen, nergens deuren. De installaties zijn nooit aangelegd, de vloeren nooit afgewerkt. En toch… het had prachtig kunnen zijn. De ligging is ronduit fantastisch. Een bosrijk perceel, rust, fluitende vogels en dat kleine riviertje dat vlak langs het huis slingert — het lijkt rechtstreeks uit een brochure te komen.
Binnen is het kaal, stoffig en kil. Geen meubilair, geen sporen van bewoning. Alleen stapels bouwmateriaal die al jaren niet zijn aangeraakt. Hier en daar beginnen de eerste tekenen van verval: vochtplekken, bladeren die zich via open ramen naar binnen werken, een dakgoot die al loshangt.
Toch voelt deze plek niet somber, maar eerder als een open vraag: wat was hier het verhaal? Een bouwproject dat stilviel door geldproblemen? Een vergunning die niet rondkwam? Of gewoon een droom die veranderde?
Voor de urbexer is het geen spectaculaire locatie vol geschiedenis, maar wel eentje met een prachtige setting, rust, en ruimte voor verbeelding.
Unfinished House Mol – A Missed Opportunity in the Woods
Hidden in the forests of Mol, far from main roads and right next to a peaceful, winding stream, lies the shell of what could have been a beautiful home. This unfinished house stands abandoned — a silent monument to plans that were never completed.
The structure itself is solid: brick walls, concrete beams, open floorplans. But there are no windows, no doors, no signs of life. No wiring, no floors, no roof tiles — only the bare bones of what might have been. And the location? Absolutely stunning. Nestled in woodland, surrounded by birdsong, with a river gently curving past the house. It’s the kind of plot real estate dreams are made of.
Inside, it’s empty and exposed. Piles of unused construction materials sit untouched. Rain and leaves creep in through open frames. A gutter is hanging loose, and the first signs of nature reclaiming are already there.
And yet, there’s something compelling here. This isn’t just a structure — it’s a mystery. Why was it abandoned? Financial trouble? Bureaucratic issues? A dream put on hold — or simply forgotten?
For the urbex explorer, this isn’t a site of grandeur or deep history, but it offers serenity, natural beauty, and a quiet sense of wonder. Sometimes, that’s enough.
